Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά το ενδιαφέρον για τα περιβαλλοντικά ζητήματα όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη και η ευαισθησία σε θέματα καταστροφής του περιβάλλοντος από ανθρώπινες δραστηριότητες .

Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι οι επιχειρήσεις που προκαλούν ζημιά στο περιβάλλον με διάφορους τρόπους , οφείλουν να πληρώνουν για τις ζημιές αυτές καθώς και να φροντίζουν για την αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσαν ακόμη και άθελα τους ή εν αγνοία τους . 

Με την Οδηγία 2004/35/EC (Προεδρικό Διάταγμα 148) για την περιβαλλοντική ευθύνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση ακολουθεί με ταχείς ρυθμούς το παράδειγμα άλλων ηπείρων, διασφαλίζοντας την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει". Η διευρυμένη περιβαλλοντική νομοθεσία μπορεί να μεταφραστεί σε εκατομμύρια ευρώ εξόδων αποκατάστασης, επανόρθωσης, διακοπής της επιχειρηματικής δραστηριότητας και φυσικά ζημίες τρίτων, αποτελώντας ένα δυνητικά καταστροφικό κίνδυνο για πολλές εταιρίες. Έτσι γεννάται και η ανάγκη να ασφαλίζονται απέναντι και σε αυτόν τον κίνδυνο. 

Τομέα αιχμής αποτελεί πλέον για τις οικονομίες η "πράσινη δραστηριότητα"  και ο ρόλος των ασφαλιστικών εταιριών είναι αρκετά σημαντικός καθώς καλούνται να δώσουν λύσεις, να καλύψουν κινδύνους, και να στηρίξουν τις επιχειρηματικές προσπάθειες που σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να βρεθούν αντιμέτωπες με βλάβες που ενδεχομένως άθελά τους θα προκαλέσουν στο περιβάλλον.

Τα ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα Ασφάλισης της Περιβαλλοντικής Ευθύνης , έρχονται να καλύψουν τις ευθύνες των επιχειρήσεων που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Οδηγία και την αντίστοιχη Ελληνική Νομοθεσία αλλά και τις ευθύνες βάσει του Αστικού Κώδικα για Σωματικές Βλάβες και Υλικές / περιουσιακές ζημίες Τρίτων από περιστατικά ρύπανσης.

​

​

​

​

​